Dus, dit is mijn eerste verse blog in 2,5 à 3 maanden. En het waren zeer intense maanden, moet ik zeggen. De blogpost over de groene jobs had ik nog in de schuif liggen en was af net voor het intens begon te worden. Binnenkort volgt deel 2 na deze blog. Dit wou ik even uit de weg hebben.
Zoals jullie nog weten had ik al gezegd dat ik op het punt stond om vader te worden. Wel bij deze is dat dus gebeurd. Mijn kleine spruit is de prachtige Erinn geworden en ze heeft al haar 2de maand gevierd op deze mooie aardbol.
En omdat ik bezig ben rond social media en digital detoxen zal ik hier geen (herkenbare)foto’s van haar posten. Beat that, AI facial recognition, haha. Maar oh man wat is heel dat geboorte proces intens geweest. Het begon al een weekje of 2 voor de bevalling met moeilijke nachten voor mijn vrouw. En dat is uitgemond in het over tijd gaan met 4 dagen. Dan een horrorbevalling van 13 uur om te eindigen in een spoedkeizersnede. Dus heel dat proces was er een van extreme pijn voor haar en van allesomvattende machteloosheid voor mij.
En wat ze zeggen van vaderschap en ouderschap in het algemeen, dat is niet waar: niets kan je voorbereiden op de nachtelijke uren baby troosten, de gebroken slaap. Het totale op zijn kop staan van je bioritme, je besef van tijd en je tijdsframe dat grondig in de war wordt gestuurd. Het traumatisch ondergaan van een 3, 6, 12 uur durend krijsfestijn van een kindje dat totaal over haar toeren is. Ja ik neem het woord trauma in de mond. En dat is misschien nog een understatement gezien de impact dit had op ons als ouders. En de paniek die je daarna regelmatig voelt als ze nog eens haar longen dreigt open te zetten.
Ik vat alles nu snel samen maar ik denk dat het plaatje zeer duidelijk is. Mensen die mij persoonlijk kennen weten hoe diep dit allemaal gegaan is voor ons. Nu is er beterschap en gaat het al heel wat beter, maar dat heeft onwaarschijnlijk veel moeite gekost. Daar ben ik heel eerlijk over. Er is helemaal geen sprake van een roze wolk, dat is klinkklare onzin. Mogelijk zelfs gewoon marketing BS verzonnen om te verkopen. Het gebrek aan verse blogavonturen is dus te verklaren door een totaal gebrek aan tijd. Dat gekoppeld met nieuw werk maakt het erg belastend. Oh ja, het is ook duidelijk geworden dat Erinn een koemelkallergie heeft én hoog sensitief is. Dus dat was eventjes bizar, ik was wel al rond HS bezig was. Maar het is nog een heel ander ding om te ontdekken dat je dochtertje dat ook heeft.
Op zich is dit misschien ook een interessant proces, omdat er nog bitter weinig kennis is over HS baby’s. Ook heeft heel dit gebeuren een impact op mijn blogschrijven. Doordat tijd nu zo schaars en kostbaar is gaan de stukken misschien korter worden en meer ad-hoc. Niet meer van die grote epistels, of althans ik kan ze niet meer in 1 go schrijven. In mijn grote en goed onderbouwde stukken kruipen er vaak dagen of zelfs weken aan intensieve research in. Zoals je bij de 5G blogs kan zien. Dit gaat nu veel minder kunnen.
Maar misschien is dat niet zo slecht, misschien opent dit nieuwe creatieve paden. Ik zal ook meer mijn stukken opstellen als wegwijzers. Met links en verwijzingen in een hoop richtingen, waarbij jullie dan zelf op onderzoek uit mogen.
Voor mij is alvast een hele nieuwe levensfase aangebroken. En het is een ontdekkingsreis op zich waar die levensfase mij naartoe gaat nemen. Stappen jullie mee op deze reis?