Vorige week was ik zo blij dat we de dubbele ooronsteking onder controle gekregen hadden. En dat ik daardoor tijd had gevonden om nog eens een blog de deur uit te doen. Ik dacht dus dat het gedaan was. Maar er blijven problemen opduiken met Erinn en met dit en dat en dat en dat. De gebroken nachten beginnen hun tol te eisen, als je al van nachten kan spreken. Ons dochtertje die alsmaar nieuwe problemen krijgt en daardoor helemaal uit haar doen is. Het normale ritme van wakker worden, drinken, spelen, slapen en terug wakker worden is helemaal verloren naar mijn gevoel.
Nu vermoeden we dat er weer een tandje zit te wringen, of ze heeft weer de aanloop naar een sprong, of de oorontsteking is nog altijd pijntjes aan het veroorzaken. Ookal heeft ze geen koorts meer. Of het is weer iets totaal anders waar we nog geen weet van hebben. En net dat jaagt mij het meeste schrik aan, want ze kan nog niet zeggen wat er aan de hand is. Dat onwetende gevoel is een zwart gat van machteloosheid dat alles opslokt en mij helemaal gek maakt. Door het slaapgebrek lopen de frustraties pijlsnel op en durven die zich al eens explosief te uiten. En oke we weten dat dit door slaapgebrek komt en machteloosheid, maar dat maakt het er niet minder pijnlijk op. Ik ging de maand December een welverdiende vakantie nemen, dat was toch de planning. Daar is helemaal niets van in huis gekomen. Die zijn allemaal opgegaan aan het zorgen voor ons ziek dochtertje en proberen je huishouden nog net draaiende genoeg te houden dat niet alles in puin valt.
Ik ga dus even afstand nemen van het bloggen voor de rest van het jaar. Omdat ik even gewoon geen tijd meer heb om genoeg energie erin te steken. In de plaats daarvan ga ik alleen maar self-care plaatsen en proberen mijn batterijen op te laten waar en wanneer ik maar kan. In de hoop dat het allemaal snel voorbij waait. Zodat ik terug naar adem kan happen en er vanaf nieuwjaar terug tegenaan te gaan.
Dus ik wens iedereen veel plezier, een merry Yule en vrolijke feesten.