Al een goed jaar ben ik abonnee van het heerlijk blad Happiness. Ik vind het een geweldig magazine dat mij regelmatig al een portie guidance en hulp heeft geboden. Het heeft heel goede artikels over allerlei onderwerpen. Soms gaan ze heel diep in op zaken van de ziel die me flink tot nadenken hebben aangezet. Soms puur ik er ook vreugde en rust uit. Soms gaat het ook over heel luchtige dingen. Of in dit geval aardige dingen.
Eén zo een artikel gaat over de Nederlandse kunstenares Judith Dubois die heel veel op reis is geweest. En tijdens haar reizen heeft ze veel natuurlijke materialen verzameld. Zoals beetjes zand, steentjes, boomschors en schelpjes. Daar heeft ze dan thuis iets mee gedaan. Hier ontstond earthphone.nl uit.
Dit vond ik onmiddellijk geweldig, alleen al het woord earth-phone. Het triggerd onmiddellijk mijn liefde voor deze planeet. Voor planten en dieren. Voor mens en natuur.
Judith heeft een plankje hout helemaal gladgepolijst in de vorm van een smartphone. En daarop heeft ze zand en natuurmaterialen gelijmd in allerlei vormen. Zowel smartphone knopjes als bewegende vormen en kleine mini schilderijtjes.
Zo creëert ze een echt touchscreen. Een stukje kunst dat je kan aanraken en waarbij je kan wegdromen in een stil moment. Heerlijk! Klinkt als muziek in mijn oren. Het lijkt me geweldig als een instrument om jezelf te kalmeren tijdens of na een druk moment en je te gronden.
Even ontspannen en de telefoon in je handen hebben, wegdromen bij een stukje authentieke natuur. De zandkorreltjes tussen je vingers, schelpjes die kraken als je erop duwt en boomschors. Heerlijk!
Mij lijkt het ook een ideale tool voor hoogsensitieven die een moeilijk moment hebben. Zoals Will Smith(Cypher) in de film “After Earth” zei tegen zijn zoon Kitay Raige :
“Take a knee. Root yourself in this present moment now. Sight, sound, smell, what do you feel?”
Dit lijken mij gepaste woorden om te eindigen. Wat voel jij als je zo’n earthphone zou vast hebben?
Â