Zoals ze in amerika zeggen: Holy Cow! Wat voor een jaar was dit! Het is er eentje die ik zo snel mogelijk wil vergeten. En dat is echt een fameus understatement. 2022 heeft mij echt op alle lagen tot in mn core radicaal ondersteboven door elkaar geschud. Ik zie net dat mijn laatste echte blog van 24 mei was. Ik dacht toen oprecht dat het ergste achter mij lag en dat ik enkel maar wat cleanup te doen had. wist ik veel dat de echte storm dan nog moest beginnen. En wat voor één, het hele jaar door zijn de crisissen gewoon back to back in elkaar overgevloeid in alle hoeken van mijn leven.
Het duizeld mij al enkel en alleen door hierover te reflecteren. Ja echt complete waanzin. Anders kan ik het niet omschrijven, echt een lifechanging jaar voor mij persoonlijk. En het is nog steeds niet voorbij. De verwachting is dat het pas ergens in maart of april kan worden afgesloten. Maar who knows, het leven valt niet te voorspellen. Moest je dit gezegt hebben in maart had ik je echt niet geloofd.
Daarnaast is 2022 ook een jaar geweest van intense transformatie en onvoorstelbare groei. Ik heb delen van mij ontdekt waarvan ik niet wist dat ze er waren. En ik ben mezelf in een voller en completer daglight gaan zien. En een speciaal bedankje moet toch wel gaan naar al die mensen die mij daarin begeleid hebben. Lien, Ilse, Karolien en anderen, jullie weten wie jullie zijn. Diepe dankbaarheid voor zoveel dat jullie voor mij gedaan hebben!
Ik heb ook besloten even dit process van transformatie te laten uitbollen tot het einde. Tegelijk staat er mij nog een pittige tijd te wachten vol intense emoties en levensverandering. Tot die tijd hou ik mezelf koest en blijf ik aan mezelf werken en selfcare prio 1 houden.
Eigenlijk kan ik 2022 zien als de phoenix die verbrand is tot as. En ga je mij binnenkort zien herrijzen als de vlammende vogel die hoog gaat vliegen en stralen in de lucht.