Tag: hermitmode

Oke, wie had dat ooit gedacht. Dat een kind van 6-7 maanden opvoeden zoveel tijd vrat. Ik ben de afgelopen maanden niet zo actief geweest met het bloggen als dat ik zou willen. Een hoge werkdruk en aanhoudende problemen met mijn dochtertje hebben soms zowat alle tijd opgezogen die er in een dag zat. En natuurlijk, in de winter wordt zo’n kleintje ook vaak ziek waardoor je vakantie eraan gaat. Of dan is ze weer van slag omdat wij volwassen mensen het meest belachelijke idee ooit hadden. We draaien de tijd een uurtje voor- of achteruit. Yay we gaan iedereen zijn bioritme eens flink verstoren. Ja dat lijkt mij een goed idee...not!

Ik was al absoluut gekant tegen het zomer-/winter uur omdat ik wist dat dit gewoon kei schadelijk is voor je biologie en je interne klok. Maar je beseft pas echt de impact als je een kind hebt. Onze Erinn was echt een hele week verstoord en ambetant omdat ze niet op tijd haar eten of dutjes kreeg. Plots moest zij een uur langer wachten op alles. Want de klok was een uur terug gedraaid, 3u werd plots 2 uur, terwijl je biologische klok nog steeds 3u aangaf. Dus een eetmomentje van 3u valt dan biologisch op 4u. Geloof me, een wereld van verschil!

Af en toe is het eens tijd om wat van mijzelf in deze blog te verwerken. In feite zou dat een overwicht moeten hebben bij de meeste blogs. Maar ik hou het wat mixed up. Ik had in mijn vorige blog van Vaderschap al gezegd dat ik wat meer gevarieerde en kortere blogs ging schrijven. Dit is ondertussen verder geëvolueerd naar een setup waarbij ik grote blogs en blogs met een overkoepelend thema ga bundelen.

Ik heb de voorbije 2 jaar al flink wat bij elkaar geschreven, en niet alles is even licht verteerbaar. Vandaar dat ik de zware ga bundelen in reeksen die ik longreads ga noemen. Die zullen als link in mijn menu te vinden zijn. Dit maakt voor mijzelf ruimte vrij om een stuk lichter en ad hoc te schrijven. Terwijl ik nog steeds de mogelijkheid heb om heel diep in een onderwerp te duiken. Er liggen op dit moment 2 zo’n stukken klaar die zeer diep gaan. Dus dat is een verandering waarvan ik vanbinnen voel dat ik moet maken.  En soms moet je je gevoel volgen, zeker als de calling er heel sterk is

Als het jaareinde nadert ga je zo stilaan de laatste dingen regelen om het jaar af te sluiten. En dan is dat ook het moment dat je terugkijkt op het jaar. En jawadde, dit jaar was bijzonder intens en slopend. Bijzonder is zelfs een understatement. Het was bij wijlen zelfs extreem. Veel té eigenlijk. Een mens zou zo’n dingen zoveel niet mogen meemaken.

Een slopende behandeling, een zeer prikkende kinderwens, een ongelofelijk traumatisch verlies. Heel veel bang afwachten, heel veel vragen, heel veel onzekerheid. Heel veel rondrijden. Twee keer van job veranderen. De daarbij horende mentale processen en persoonlijke groei. Je vrouw zoveel mogelijk steunen en zo het huishouden geheel op je nemen. En dan nog proberen een sociaal leven te hebben en een blog te runnen tussen andere dingen door.