#Jomo, een positieve visie op technologieloos
Zaterdagmorgen was ik verwikkeld in een fel gevecht met een kapotte computer. In het begin was de prestatie allesbehalve. En dan bedoel ik, niet vooruit te branden. De eigenaar was al de begrafenis aan het regelen en prevelde een schietgebedje. En na een ganse avond(vrijdag) opkuisen. Had ik eindelijk een doorbraak. De computer draaide terug normaal. Er stonden warempel 3 anti-virus programma's op. En laat dat nu net regel 1 zijn in de 101 computer for dummy's handboek. Slechts 1 anti-virus per machine, of ze werken elkaar tegen.
Dus oef, een geweldig gevoel om te gaan slapen! De dag erop(zaterdag) startte hij niet meer op. O jee. Dan maar opstarten in mijn vertrouwde redder in nood, linux. Vervolgens alles back-uppen en naar factory settings. Omdat ik niet de juiste(voldoende groot) usb sticks bij de hand had. En ik wou mijn grote schijven niet uithalen. Heb ik maar mijn telefoon ingeschakeld voor een back-up van 21 GB. In tegenstelling tot wat jullie denken, gaat dit lekker vlotjes. Dus mijn telefoon was ik kwijt voor de nabij voorziene tijd. Door een samenloop van omstandigheden zijn we in de namiddag beland in de tuin van mijn ouders. Een fenomenale plek om te zijn! Volledig in de natuur, met aangrenzende velden, rustig, ver weg van hels stadsleven en razend verkeer. Ik wist dus dat mijn telefoon thuis bleef. Dit voelde een beetje naakt aan, maar ook welkom. Omdat ik al enige tijd in het digitaal detox fenomeen rond zwem ken ik het gevoel wel.