Daar zat ik dan, na mijn lunch in een lege zaal. Totale stilte, dat opent de deuren tot mijmering en simpelweg puur genot vanwege die stilte. Dus heb ik uitzonderlijk eens een koffie gedronken.
En ik weet niet wat er méér genieten was, de koffie of de stilte. 
Ik stond vandaag in de keuken wat huishouden te doen, zoals afwas en dergelijke. En met de braadpan in m’n hand ging ik aan het mijmeren over de toxische stoffen die tijdens het koken vrijkwamen.
Dit gaat eentje zijn die informatie van verschillende locaties samenlegt om op zoek te gaan naar een rode draad. Ook gaan er een aantal stellingen en bedenkingen gedaan worden gebaseerd op de informatie die te vinden is.
Zoals ik al eerder aanhaalde in mijn blogs over 5G: Deel 1 en Deel 2,is de technologie zeer gevaarlijk voor de gezondheid. De technologie is niet getest of onderzocht maar wordt toch aan volle snelheid uitgerold alsof het een gouden uitvinding is. Er is zelfs sprake van het aanbidden van 5G als je sommige mensen hoort praten. Terwijl 4G nog niet eens ten volle benut wordt. Waarom is dit?
Af en toe is het eens tijd om wat van mijzelf in deze blog te verwerken. In feite zou dat een overwicht moeten hebben bij de meeste blogs. Maar ik hou het wat mixed up. Ik had in mijn vorige blog van Vaderschap al gezegd dat ik wat meer gevarieerde en kortere blogs ging schrijven. Dit is ondertussen verder geëvolueerd naar een setup waarbij ik grote blogs en blogs met een overkoepelend thema ga bundelen.
Ik heb de voorbije 2 jaar al flink wat bij elkaar geschreven, en niet alles is even licht verteerbaar. Vandaar dat ik de zware ga bundelen in reeksen die ik longreads ga noemen. Die zullen als link in mijn menu te vinden zijn. Dit maakt voor mijzelf ruimte vrij om een stuk lichter en ad hoc te schrijven. Terwijl ik nog steeds de mogelijkheid heb om heel diep in een onderwerp te duiken. Er liggen op dit moment 2 zo’n stukken klaar die zeer diep gaan. Dus dat is een verandering waarvan ik vanbinnen voel dat ik moet maken. En soms moet je je gevoel volgen, zeker als de calling er heel sterk is
Dus, dit is mijn eerste verse blog in 2,5 à 3 maanden. En het waren zeer intense maanden, moet ik zeggen. De blogpost over de groene jobs had ik nog in de schuif liggen en was af net voor het intens begon te worden. Binnenkort volgt deel 2 na deze blog. Dit wou ik even uit de weg hebben.
Zoals jullie nog weten had ik al gezegd dat ik op het punt stond om vader te worden. Wel bij deze is dat dus gebeurd. Mijn kleine spruit is de prachtige Erinn geworden en ze heeft al haar 2de maand gevierd op deze mooie aardbol.
Als het jaareinde nadert ga je zo stilaan de laatste dingen regelen om het jaar af te sluiten. En dan is dat ook het moment dat je terugkijkt op het jaar. En jawadde, dit jaar was bijzonder intens en slopend. Bijzonder is zelfs een understatement. Het was bij wijlen zelfs extreem. Veel té eigenlijk. Een mens zou zo’n dingen zoveel niet mogen meemaken.
Een slopende behandeling, een zeer prikkende kinderwens, een ongelofelijk traumatisch verlies. Heel veel bang afwachten, heel veel vragen, heel veel onzekerheid. Heel veel rondrijden. Twee keer van job veranderen. De daarbij horende mentale processen en persoonlijke groei. Je vrouw zoveel mogelijk steunen en zo het huishouden geheel op je nemen. En dan nog proberen een sociaal leven te hebben en een blog te runnen tussen andere dingen door.
Het is al weer even geleden dat ik nog iets van mij liet horen. Maar ik verdween niet van de aardbol. De afgelopen 3 maand heb ik vooral een onvoorstelbaar intense periode gekend in mijn privé leven. Nadien had ik nood aan een periode van rust en bezinning. Ondertussen is de energie aan het terug komen en beginnen creatieve processen terug te vloeien.
Wat is er dan zoal gebeurd hoor ik je denken. Wel, we zijn dit jaar begonnen aan een ivf traject. En poging één had onmiddelijk succes. Bij deze kan ik dus melden dat ik kortstondig aanstaande vader was. Of hoe zeg je zo iets? Ik herinner mij nog levendig het moment dat we na een tergend traag proces het verlossende telefoontje kregen. Succes! Je word onmiddelijk gecatapulteerd naar de 7de hemel.
December zit erop voor 3/4de en de eindejaarsperiode komt eraan. Voor velen zijn de donker wintermaanden een periode om zich even terug te trekken. Om even stil te staan bij alles wat er het afgelopen jaar is gebeurt. En om even tot rust te komen tussen al het feestgedruis door.
Al begint de winter pas 21 december. Toch is dit de maand bij uitstek waarbij je gans de maand even tijd neemt voor jezelf. Voor de hoogsensitieven onder ons is het ook de uitgelezen kans om thuis te cocoonen en te ontprikkelen. Ik merk het volop rondom mij, een tijd van stilstaan en herevaluatie, een tijd van reflecteren. Een iemand benoemde dit als Hermit mode. Wat eigenlijk heel toepasselijk is. Deze periode nodigt uit om naar binnen te keren, letterlijk en figuurlijk, en stil te staan bij zin-geving. Wat is zin-vol voor jou? Waar heb jij zin in?
Hoogsensitieve personen zijn op zoek naar zin-geving. Toch is dit vaak moeilijk als HSP omdat je anderen goed aanvoelt en graag gelukkig maakt. Daardoor loop je het risico om de dromen, verwachtingen en wensen van anderen te vervullen ipv een leven te leiden dat voor jou zin-vol is. Net daarom is deze reflectie zo belangrijk.
Deze concrete vragen kunnen jou helpen om van 2018 een zin-vol jaar te maken:
-Wat wil je behouden?
-Wat wil je meer?
-Wat wil je minder?
-Wat wil je volledig loslaten?
-Wat wil je toevoegen?
Probeer niet alles tegelijk te veranderen. Doseer veranderingen zodat ze je niet te veel stress geven. Vraag je af wat op dit moment prioritair voor je is. Waarvan maakt je hart écht vreugdesprongetjes? En voer deze hartsverlangens dan ook effectief uit!
