Daar zat ik dan, na mijn lunch in een lege zaal. Totale stilte, dat opent de deuren tot mijmering en simpelweg puur genot vanwege die stilte. Dus heb ik uitzonderlijk eens een koffie gedronken.
En ik weet niet wat er méér genieten was, de koffie of de stilte. 
Ik stond vandaag in de keuken wat huishouden te doen, zoals afwas en dergelijke. En met de braadpan in m’n hand ging ik aan het mijmeren over de toxische stoffen die tijdens het koken vrijkwamen.
I am back bitches! Even laten weten dat ik nog altijd leef! 1 punt voor wie de referentie snapt. Mijn laatste blog is letterlijk van 19 april. Wow dat is dus 7 maanden geleden. Phoe zeg! Kort nadat de eerste lockdown was opgeheven heb ik besloten even een sabbat periode in te lassen om die moeilijke periode een plaats te kunnen geven. Wat was dat intens zeg! Niet wetende dat mijn beproevingen, net als die van iedereen in de halve wereld, nog lang niet ten einde zijn. Tegen de verwachtingen in is dit snel kort ziektefenomeen uitgelopen tot een slepende marteling en een aanslag op je fysieke en vooral mentale gezondheid.
Na een mini (Antwerpse) lockdown in Augustus zijn we ondertussen alweer aanbeland in de 3de lockdown, deze keer nationaal. En zelfs internationaal, want zowat half Europa zit ook thuis gevangen. Maar goed, genoeg over dit klote virus. Klagen gaat de situatie niet verbeteren.
Ik vond het nog eens tijd voor een kleine SV message. We zitten nu al een maand in lockdown. En zo’n periode doet je wel nadenken over de dingen van het leven. Waar sta ik op dit moment, waar wil ik naartoe. Wat wil ik maken van mijn leven. Wat wil ik ondernemen.
Dat zijn vast vragen die jullie ook aan jezelf stellen op dit moment. Antwoorden op alle vragen zijn er nog niet echt. Maar wat ik wel weet is dat ik van mijn gezin hou, mijn geweldige vrouw en geweldige dochter. Die is nu net bezig aan een quantumsprong in haar ontwikkeling. Het is zo fijn om haar te zien leren stappen, de wereld ontdekken (die onze kleine living is) en haar eerste brabbelwoordjes te uiten. Het zijn zowel zalige als zeer intense momenten die ervoor zorgen dat zo nauw samenleven toch belonend is.
Dit gaat eentje zijn die informatie van verschillende locaties samenlegt om op zoek te gaan naar een rode draad. Ook gaan er een aantal stellingen en bedenkingen gedaan worden gebaseerd op de informatie die te vinden is.
Zoals ik al eerder aanhaalde in mijn blogs over 5G: Deel 1 en Deel 2,is de technologie zeer gevaarlijk voor de gezondheid. De technologie is niet getest of onderzocht maar wordt toch aan volle snelheid uitgerold alsof het een gouden uitvinding is. Er is zelfs sprake van het aanbidden van 5G als je sommige mensen hoort praten. Terwijl 4G nog niet eens ten volle benut wordt. Waarom is dit?
Oke, wie had dat ooit gedacht. Dat een kind van 6-7 maanden opvoeden zoveel tijd vrat. Ik ben de afgelopen maanden niet zo actief geweest met het bloggen als dat ik zou willen. Een hoge werkdruk en aanhoudende problemen met mijn dochtertje hebben soms zowat alle tijd opgezogen die er in een dag zat. En natuurlijk, in de winter wordt zo’n kleintje ook vaak ziek waardoor je vakantie eraan gaat. Of dan is ze weer van slag omdat wij volwassen mensen het meest belachelijke idee ooit hadden. We draaien de tijd een uurtje voor- of achteruit. Yay we gaan iedereen zijn bioritme eens flink verstoren. Ja dat lijkt mij een goed idee...not!
Ik was al absoluut gekant tegen het zomer-/winter uur omdat ik wist dat dit gewoon kei schadelijk is voor je biologie en je interne klok. Maar je beseft pas echt de impact als je een kind hebt. Onze Erinn was echt een hele week verstoord en ambetant omdat ze niet op tijd haar eten of dutjes kreeg. Plots moest zij een uur langer wachten op alles. Want de klok was een uur terug gedraaid, 3u werd plots 2 uur, terwijl je biologische klok nog steeds 3u aangaf. Dus een eetmomentje van 3u valt dan biologisch op 4u. Geloof me, een wereld van verschil!
Af en toe is het eens tijd om wat van mijzelf in deze blog te verwerken. In feite zou dat een overwicht moeten hebben bij de meeste blogs. Maar ik hou het wat mixed up. Ik had in mijn vorige blog van Vaderschap al gezegd dat ik wat meer gevarieerde en kortere blogs ging schrijven. Dit is ondertussen verder geëvolueerd naar een setup waarbij ik grote blogs en blogs met een overkoepelend thema ga bundelen.
Ik heb de voorbije 2 jaar al flink wat bij elkaar geschreven, en niet alles is even licht verteerbaar. Vandaar dat ik de zware ga bundelen in reeksen die ik longreads ga noemen. Die zullen als link in mijn menu te vinden zijn. Dit maakt voor mijzelf ruimte vrij om een stuk lichter en ad hoc te schrijven. Terwijl ik nog steeds de mogelijkheid heb om heel diep in een onderwerp te duiken. Er liggen op dit moment 2 zo’n stukken klaar die zeer diep gaan. Dus dat is een verandering waarvan ik vanbinnen voel dat ik moet maken. En soms moet je je gevoel volgen, zeker als de calling er heel sterk is
Dus, dit is mijn eerste verse blog in 2,5 à 3 maanden. En het waren zeer intense maanden, moet ik zeggen. De blogpost over de groene jobs had ik nog in de schuif liggen en was af net voor het intens begon te worden. Binnenkort volgt deel 2 na deze blog. Dit wou ik even uit de weg hebben.
Zoals jullie nog weten had ik al gezegd dat ik op het punt stond om vader te worden. Wel bij deze is dat dus gebeurd. Mijn kleine spruit is de prachtige Erinn geworden en ze heeft al haar 2de maand gevierd op deze mooie aardbol.
Na mijn blog over een toenemend bewustzijn rond digitale detox en de 5G berichten, voelde ik dat het tijd was om ook het 5G verhaal met een positieve schijnwerper te belichten. Het is niet allemaal doom and gloom die onontkoombaar is. Er zijn heel veel positieve geluiden te horen waarbij gemeenschappen beseffen wat er gaande is. Her en der kan je die geluiden zien in online nieuwsbronnen. Maar als je ze bij elkaar legt kan je spreken van een bewustzijnsgolf.
En dat is al wel eens nieuws waar een mens blij van wordt, niet? En deze trend kan wel eens omvangrijker zijn dan ik denk. Als slechts een klein topje van al dat nieuws mij bereikt.
